Volontula kaj honorofica laboro
 | volontula_honorofica.mp3 Listen on Posterous |
En la agado por Esperanto estas nur malmultaj homoj kiuj povas perlabori monon por vivteni sin tiel. Por ĉiuj aliaj Esperanto estas eksterprofesia dediĉo kiu laŭ la kapabloj de la aganto funkcias je nivelo de amatoro aŭ de profesiulo. Por la funkciado de socio honorofica laboro estas ege grava. En tiu kazo ne temas pri simple amatora laboro, sed pri laboro kiu havas ĉiujn trajtojn de profesia laboro. La sola diferenco al plene profesia laboro estas nur ke ĝi estas nedeviga por la aganto kaj apenaŭ alportas monan kompenson.
Se oni laboras honorofice tio okazas plej ofte en la kadro de organizaĵo, sed la ekzemplo de la Esperanta Retradio montras ke ankaŭ eblas labori memstare kaj tamen honorofice. Honorofica laboro estas ankaŭ nomata volontula laboro. Ni do prilumigu la nociojn "amatoro" kaj "volontulo" kaj eksciu kion diras pri ili Vikipedio: Amatoro (de latina. amare, ami) estas persono kiu faras ion ĉar li aŭ ŝi ŝatas aŭ amas tion fari. Malsame, profesiulo, aŭ iu kiu deziras esti profesiulo, faras ion kun la celo gajni monon farante tion. Alia vorto por amatoro estas diletanto. La vorto amatoro estas foje uzata por iu, kiu ne plenumas sian taskon sufiĉe bone. Amatoro ofte scias malpli pri la tasko ol profesiulo. Volontulo estas homo, kiu plenumas iun publike utilan laboron senpage, volonte, ĉu enlande, aŭ eksterlande. Kadre de Eŭropa Unio (EU) establiĝas volontulaj centroj, kiuj peras volontuladon kadre de EU kun beneficoj al la volontuloj el la buĝeto de EU. Ekster Eŭropo volontuladon peras UN-Inform-Centroj. La centroj akreditas sendantajn volontulajn organizojn kaj akceptantajn volontulajn organizojn. Oni distingas volontuladon: 1-e individuan, neorganizitan 2-e organizitan (inkluzive de membra principo) 3-e volontulan servon kiel specifan formon de organizita volontulado. Akrediton por volontulado povas ricevi civitana societo, eklezio aŭ religia asocio, aŭ fondaĵoj Sendanta volontula organizo en akreditita reĝimo sekurigas por la volontuloj informojn, trejnadon, asekuron, kaj sekurecon dum sendado al akceptanta volontula organizo. Ne eblas akcepti volontulojn por sia propra utilo kaj sendi volontulojn al fizikaj personoj. Volontulado okazas mallongtempe, dum malpli ol tri monatoj, aŭ longtempe, dum pli ol tri monatoj. Ekzistas ankaŭ malvolontuloj, nome civilservantoj kiuj anstataŭ servi en armeo plenumas iun socian laboron dum servoperiodo. Rilate al la agado por Esperanto ne ekzistas internacia organizaĵo kiu grandskale organizas volontulan laboron. Principe tion ja povus fari UEA: En la Centra Oficejo ja jen kaj jen laboras volontuloj, sed evidente estas problemo krei taŭgan laboron por taŭgaj volontuloj. Kutime volontuloj ja estas junaj homoj, sed en Esperantujo estas multaj pensiuloj kiuj disponas pri multaj spertoj, disponas pri sufiĉe da libera tempo kaj kiuj ne bezonas monan kompenson por kunlaboro. Ekzemple ĉe la Esperanta Retradio tri el la kvar daŭraj laborantoj estas pensiuloj kaj la kunlaboro bonege funkcias.________________________
Aprenda ESPERANTO com um amigo!
Programa MIA AMIKO... Participe!
Comments
Post a Comment